Gisteravond zijn Erik en Mark aangekomen voor hun 6 dagen Franse Alpen. Bij het passeren van de Luxemburgs/Franse grens werd Mark al gek van de enthousiaste verhalen van Erik, hoeveel zin hij wel niet had in deze week. Niks was te veel, hij had de meeste trainingskilometers in de benen (wat nooit te controleren was via de Strava app) en maandag zou de Croix de Fer, Lacets de Montvernier, col du Chaussy en Col du Glandon wel ff bedwongen worden. Iedereen in het huisje mocht het weten. Samen met Bas had hij diezelfde avond wel voor de hele groep een stapel pannenkoeken gebakken voor de monsterrit van maandag.
Om 9.00 uur maandagochtend stond iedereen klaar om te vertrekken. Afdalen vanuit de Vaujany, rechtsaf en dan met dikke olie direct de eerste 6 km 9% richting Le river d’Alemont. Daar werd helaas de eerste schifting al gemaakt. Voor Patrick was het “Vechten tegen de Bierkaai”, en na enkele kilometers koos hij ervoor om zijn heil ergens anders te zoeken. Door de regen heeft onze strijder helaas niet meer kunnen rijden dan de stuwdam en terug de Vaujany op. De andere 7 wachtten elkaar in Le River op en genoten aldaar van het heerlijke zonnetje. Volgende meetingpoint zou de Dam bij het stuwmeer zijn. Daartussen zat nog wel een stukje afdaling en een helse klim, waarbij menig Wijkenaar om zijn moeder heeft geroepen in het verleden. Aangekomen bij de Dam werd menig fotootje gemaakt van de schitterende omgeving. Na wat heerlijke pannenkoeken te hebben weg gesmikkeld, werd weer aanstalten gemaakt om te vertrekken. Na enkele minuten volgde een debacle. We werden met z’n allen ‘gechickt’ door een Nederlandse! De Col de la Croix de Fer is eigenlijk een combinatiecol, waarbij 2,5 km onder de top een afslag linksaf is, waarbij na enkele honderden meters de top van de Col du Glandon kan worden aangedaan. Voor enkele jongens reden om deze top ook aan te doen, alvorens de top van de Croix te bereiken. De Waikse Molentjes sparen Franse kilometerpaaltjes die de beklommen Cols vertegenwoordigen. Er heerst nog steeds discussie, waarbij het eenmalig beklimmen van de col je beiden kilometerpaaltjes mag aanschaffen!? Met beitel en hamer, kan natuurlijk altijd het topje van het paaltje losgekoppeld worden van de rest van het paaltje. Dat doet meer recht aan het feit dat je maar 1 keer deze ‘Grand Col’ hebt beklommen in plaats van 2 keer.
Bovenop de Croix de Fer (IJzeren Kruis), begon het helaas wat te regenen. Binnen in de bistro, werd door de 7 overgebleven Waikse Molentjes de balans opgemaakt. Erik, Erwin en Mark, maakten het verstandige besluit om terug af te dalen naar beneden, alwaar Erik nog de beklimming van Oz Station heeft beklommen. Erik, knap gedaan op je eerste dag, maar voortaan niet te hoog van de toren blazen! Gerard, Glenn, Dennis en Bas kozen ervoor om de top van de Croix de Fer over te steken en af te dalen naar St Jean de Mauriënne. Een zeer gevaarlijke afdaling met wegopbrekingen, scheuren in de weg en een overstekende Marmot. Daar had Gerard bijna als enige de Marmotte (over)gereden.
Vanuit St Jean de Mauriënne moest de oversteek gemaakt worden naar La Chambre. Door het dal trok Bas het treintje aardig door tot circa 40 km/u. Dit bleek voor Glenn misschien wel wat teveel van het goede te zijn geweest. Aan de voet van de Col du Glandon werd gestopt, wat gegeten en de regenjasjes weer opgeborgen. Glenn gaf al aan bijna krampverschijnselen te hebben. Col du Glandon werd vooraf door Bas geanalyseerd en bestempeld als een “Loper”, tot circa 7 km onder de top (totale lengte van de col was 19,5 km). Echter gaven de kilometertellertjes al snel 8 tot 9% aan (Au en Ai). De benaming Loper zou de rest van de vakantie geboycot worden. Gerard zou bij Glenn blijven en Bas en Dennis gingen ook samen deze reuzencol te lijf. Met al de (klim) kilometers in de benen, werd de klim zwaarder en zwaarder. Twee kilometer onder de top kwamen de haarspeldbochten met stroken van 12-15%. Die waren simpelweg amper te doen. Bovenop de Col du Glandon aangekomen bleven Bas en Dennis heel even wachten, maar dit zou nog wel even duren om Gerard en Glenn op te wachten. Om niet onderkoeld te raken besloten zij alvast terug af te dalen naar beneden en als afsluiter de 1,8 km kuitenbuiter van de Vaujany richting ons huisje met veel pijn en moeite te bedwingen. De term “Harken” kwam hier goed van pas. Op het moment dat Bas en Dennis thuis waren, kwam Glenn net boven op de Col du Glandon. Zwager Gerard stond hem daar trouw op te wachten en zijn samen tot aan de voet van de Vaujany gekomen. Daar genoten ze van een welverdiende taxi die hun naar boven reed. Een lange, vermoeiende, maar mooi dag. Trots op wat iedereen gereden heeft. Op naar morgen. Opnieuw een 100+ ritje voor de boeg.