Ja hoor, het is weer zover. Het jaarlijkse fietsuitje van de Waikse Molentjes, gesponsord door de Zonnebloem. Dit jaar is het vanwege onze deelname aan de Alpe D’Huzes aan de vroege kant. De vraag is dan ook of het weer mee zou werken deze week en of we de “grote” bergen wel kunnen fietsen ivm de sneeuw bovenop de top.
Vrijdag 1 juni was de dag dat we gingen afreizen naar Frankrijk. In deze week moest er nog veel geregeld worden. De donatieboxen moesten worden opgehaald, geteld en overgemaakt. De fietsen moesten nog naar Fietsdomein voor een laatste check en ook wilden sommige sponsoren nog een foto met de deelnemers. Ook RTV Utrecht wilden een interview en ons eventueel donderdag volgen op de Alpe D’Huzes. De laatste 2 konden wij vrijdagmiddag mooi combineren en de verslaggever kwam naar Fietsdomein om daar wat vragen te stellen aan verschillende deelnemers. In de avond wilden wij om 22 uur wegrijden, maar op tijd weg zijn wij nog nooit geweest. Dit ook omdat de hele Vitruvius uitgelopen was om ons uit te zwaaien. En vooral Gerard was razend populair bij de plaatselijke bewoner(s). Rond half elf konden we dan eindelijk vertrekken naar het mooie Frankrijk. Omdat Robin er dit jaar niet bij was (deze moest vaak plassen onderweg), konden wij lange beurten maken en hierdoor waren wij rond half negen al op de plaats van bestemming. Wij konden om dit tijdstip nog niet in ons huisje, waardoor we maar bedacht hadden eerst boodschappen te doen. Gerard had met de eigenaar om half tien afgesproken dus hier hadden wij nog ruim de tijd voor.
Wel wil ik als verslaggever even “klagen” bij de persoon die dit huisje heeft uitgekozen. Wat is nou het geval? Ons huisje ligt op de Vaujany/Col du Sabot, een flink steile berg met een gemiddelde stijgingsperiode van 8%. En de eerste 2 km, tot het huisje, komt niet onder de 9%. Dat betekend dat wij elke dag na een zware rit nog even 2 km moeten klimmen naar ons huisje. Volgend jaar beloof ik dat ik in de commissie van ons nieuwe fietsuitje ga zitten om deze problemen te voorkomen.
Na het settelen en eten zijn we op de fiets gesprongen om nog even een rondje te fietsen. Villard Reculas was de berg die wij gingen fietsen. Deze is dichtbij en komt uit tussen bocht 5 en 6 van de Alpe D’ Huez. Daarna zouden we daar nog even naar boven rijden en een colaatje drinken. Villa Reculas is een beklimming van 12 km en het begin is met stukken van 8% een taaie rakker. Aan het einde zwakt hij wat af en is er een mooi vergezicht op Bourg D’oissans met op de achtergrond grote bergen met sneeuwtoppen. Door het mooie weer vandaag was het genieten van het uitzicht.
Voor iedereen was het een relatief “makkelijke” klim, maar voor Patrick was het flink afzien. Vanwege verschillende blessures (scheurtje in meniscus en slijmbeursonsteking knie) is zijn voorbereiding niet gegaan zoals hij voor ogen had. Hierdoor zijn er weinig kilometers gereden en dat was meteen te merken. De laatste km naar de top van de Alpe moest per kilometer gerust worden en ook moest er af en toe wat uitgegooid worden. Flink ziek kwam hij boven en moest eerst wat bijkomen alvorens er werd afgedaald. De laatste 2 kilometer naar het huisje werd hij netjes door Bas opgehaald met de auto, want anders had hij op dit tijdstip nog niet binnen geweest.
De avond werd afgesloten met een heerlijke BBQ en een potje kaarten. Na de lange reis en de flinke beklimming was bij iedereen wel de pijp leeg en werd de spreekwoordelijke mand opgezocht.
Morgen staat de Col D’Izoard op het programma en sommige gaan deze zelfs van beide kanten bedwingen. Wel moeten wij weer op tijd terug zijn omdat de andere 2 toppers Erik en Mark rond etenstijd hun rentree maken in huize Zonnebloem. Dan is de Alpe groep compleet en kan ons avontuur gaan beginnen.
Voor nu zeg ik slaap lekker en tot ziens, want morgen natuurlijk weer een update van onze belevenissen in het mooie Alpengebied.
ALLEZ, ALLEZ, ALLEZ…!!