Nee, er is op de “laatste” dag niet gekozen om nog even twee beklimmingen te doen, zoals de titel doet vermoeden. Er werd ervoor gekozen om de groep op te splitsen.
De Col de la Loze is een beklimming van 28km met 1834 hoogtemeters en een gemiddeld stijgingspercentage van 6.5%. Echter hebben de laatste 5km een stijgingspercentage van minimaal 10% met uitschieters naar 16,9% (!!!). Deze is dus alleen weggelegd voor de echte helden.
Het alternatief was dus de Col de la Madeleine. Een beklimming van 25.3km met een stijgingspercentage van 6.2%. Deze loopt echter geleidelijker naar boven. Dus meer voor de gewone mens weggelegd.
Dennis en Bas besloten om de Col de la Loze te doen. We zaten toch in de buurt en zij nemen geen genoegen met de middelmaat. Glenn en Gerard vonden de Col de la Madeleine meer dan genoeg na de afgelopen week.
Ik hoor jullie denken: “En wat deden Patrick en Erwin dan?” Erwin was heel stellig en hield een rustdag. Patrick daarentegen wilde nog heel graag een klimmetje doen. Echter het geweld van de Col de la Loze of de Col de la Madeleine was hem iets te gortig. Voor Patrick werd dus een route gecreëerd. De Route du Patrick. Eindigend bij een mooi kerkje. De planning van de Tour de France heeft al bij hem geïnformeerd.
Rond 10:30 uur werd er door Bas & Dennis en Gerard & Glenn vertrokken naar de genoemde beklimmingen.
Gerard en Glenn kwamen, per ongeluk, precies aan de voet van de Madeleine uit. De auto werd geparkeerd en geheel koud werd er gemotiveerd begonnen aan de beklimming. Na 700 meter bleek het toch niet zo handig om direct aan de beklimming te beginnen zonder dat de olie dun is. De benen liepen vol en het tempo werd iets aangepast. Althans, Glenn paste zijn tempo aan en Gerard vond dat geen probleem. Gerard vond het sowieso geen probleem om het tempo van Glenn aan te nemen. Zo kon hij (weer) op halve kracht de berg op. Onderweg werd genoten van de bosrijke omgeving, totaal onlogische plaatsingen van huisjes en overstekende marmotten.
3km onder de top gaf Glenn het sein aan Gerard dat hij op zijn eigen tempo, en dus niet met een hartslag van 124 slagen, naar boven kon rijden. Glenn pakte even zijn momentje om het welbekende gelletje tot zich te nemen. Gerard kwam uiteindelijk 7 minuten eerder boven dan Glenn. Na de nodige fotootjuhs, en mede door het wat mindere weer, werd er snel weer afgedaald. In de auto terug naar het huisje werd de rit nog uitgebreid besproken. Er werd duidelijk afgesproken dat er niet aan het thuisfront zou worden verteld dat in de afdaling ruim 80 km/u werd gehaald. Dus niet doorvertellen…
Dennis en Bas bleken een iets andere rit te hebben meegemaakt. De eerste 23km waren zoals iedere klim hier in de buurt, lang maar goed te doen. De laatste 5km van de Col de la Loze waren vroeger een geitenpad. Echter wilde de Tour de France hier in 2020 eindigen. Besloten werd om de laatste 5km te asfalteren. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een mooie weg die stijgingspercentages van 5% en ruim 20% afwisselde. Dit bleek voor zowel Bas als Dennis een flinke uitdaging te zijn. Als zelfs Bas en Dennis tijdens een klim even een “dutje” moeten doen, zegt dat alles over de zwaarte van de klim. Mocht iemand trouwens ooit nog op de Col de la Loze komen. Verzoek om dan de bidon van Bas even mee te nemen.
Patrick wilde om 10u gaan vertrekken voor zijn eigen rondje. Dit werd vervolgens half 11, en toen 11 uur. Patrick is uiteindelijk om 11:58 uur op de fiets gestapt om zijn “Route du Patrick” te gaan fietsen. Dennis had netjes de route uitgezet en Gerard heeft de route in de Garmin gezet. Na 300 meter gaf de Garmin van Patrick aan dat hij de route had voltooid. Iedereen snapt natuurlijk dat dit niet klopt, dus fietste Patrick gewoon door. Puur op gevoel, puur op zijn eigen richtingsgevoel. Korte samenvatting van de rit: Patrick heeft de kerk nooit gezien en was na 11km alweer thuis. Maar de beentjes waren wel lekker los.
Dit brengt wel weer gelijk het volgende dilemma met zich mee. Vandaag was eigenlijk de laatste fietsdag, maar Patrick wilt toch zijn eigen route een keer fietsen. Dus misschien volgt er toch nog een toetje.
Nog 1 dingetje wat wel leuk is om te noemen: Ieder jaar als we gaan fietsen in het buitenland wordt er gesproken voor raften. Het is er echter nog nooit van gekomen. De waterstand was te laag, de boten waren lek, de wetsuits paste niet, enz enz. Echter hebben we voor morgen een reservering gemaakt om te gaan raften. Zal het er na al die jaren dan toch een keer van gaan komen???